Czy jesteś jak Alice, czyli o osobach które się nie angażują w życie

Serial Pingwiny z Madagaskaru to plejada ciekawych charakterów pierwszo i drugoplanowych. Jedną z najtrafniej przedstawionych osób jest Alice, kobieta pracująca w zoo. Wyróżnia ją całkowity brak zaangażowania w pracę.

Gdy wykonuje swoje obowiązki, robi to jak za karę, często jednocześnie rozmawiając przez telefon. Prowadzi to do pomyłek, na przykład do dodania zbyt dużej ilości chloru do basenu dla wydr. W pracy spogląda na zegarek i gdy wybija godzina zamknięcia zoo, oznajmia to z radością i wygania ludzi. Brakuje jej empatii, jest jej wszystko jedno. Stara się zbywać innych ludzi utartymi sloganami. Nawet, jeśli zauważa jakieś nieprawidłowości (zwykle związane z działaniami pingwinów), prawie zawsze uznaje, że rzeczy po prostu takie powinny być. Praca nie sprawia jej radości i sama robi wszystko, by odstręczać ludzi od siebie. W języku angielskim jest takie określenie jak clockwatcher, czyli osoba czekająca tylko na fajrant.
Według klasyfikacji osób przedstawionej w książce Otoczeni przez Idiotów, Alice wychodzi poza skalę. Można określić ją jako skrajny zielony, czyli osobę która nie lubi zmian, nie wybija się ponad przeciętność, ale dodatkowo, nie lubi kontaktów z innymi osobami.

To nie należy do moich obowiązków

Alice jest dla mnie parodią na typowego pracownika, któremu zależy jedynie tym, by jakoś przetrwać od 9 do 17, jak najmniej się przy tym wysilając. Niestety, ale taka postawa jest wśród nas niezwykle popularna. Taka Alice na projekcie nie złoży wniosku o przedłużenie dostępów, bo dzięki temu, zyska jeden dzień podczas którego nie będzie musiała pracować. Po wszystkim będzie się tym jeszcze chwalić.
Alice nie przywiązuje uwagi do jakości wykonywanej pracy i zwykle wykonuje ją źle, ponieważ nie jest zainteresowana tym co robi. Osoby pokroju Alice marnują wiele energii na wymyślanie wymówek, zamiast na wykonywanie pracy.
Uwielbiają narzekać i nigdy nie zainwestują na przykład w bardziej ergonomiczne stanowisko pracy czy dodatkowy monitor na home office.
Oczywiście taka praca nie daje pozytywnych rezultatów, jednak Alice jest zaskoczona że została z tyłu w stosunku do kolegów i nikt nie zaoferował jej podwyżki. Taka osoba zwykle tkwi w jednej firmie przez lata, bo niewiele osób interesuje się efektami jej pracy i ma przyzwolenie na takie zachowania. Idealna praca to taka, która wymaga jak najmniej odpowiedzialności i zaangażowania.
Alice nie rozwija się, nie czyta i jest dumna, że nigdy nie brała nadgodzin. Jeśli taka Alice jest w Twoim środowisku, zwykle zawraca innym osobom głowę opowiadaniami na tematy niezwiązane z pracą.

Przykłady

Znałem jednego gościa, który wręcz chwalił się swoim negatywnym podejściem do pracy. Jak to mówił, rano prasówka do południa, po południu to trzeba iść na obiad i potem już zbierać się do domu. Na pracę zwykle brakowało czasu. Gdy zapytałem się, w jakim języku programowania pracuje, nie umiał odpowiedzieć. Po kilku dniach zmarnowanych na projekcie stwierdził, że wraca do poprzedniej firmy gdzie mógł spokojnie pisać swoje transformaty.
Druga Alice którą znałem, miała duże problemy z wdrożeniem się w zagraniczny projekt. Szef musiał jej dyktować każdą linijkę kodu. Sytuacja szczególnie niewesoła, że projekt zagraniczny na miejscu u klienta. Alice zamiast douczyć się Swinga, głośno protestowała że przecież uczy się 8 godzin w pracy i nie zamierza marnować swojego bezcennego czasu. Osoba ta bujała się na wielu innych projektach i na każdym była uznawana za najgorszego programistę.

Takich przykładów jest więcej, na każdym kroku napotykamy osoby które obiecują że coś zrobią, ale od razu jest wiadome, że żadnej pomocy od nich nie uzyskamy. Wydaje mi się, że dzisiaj tworzy się wiele stanowisk pracy tylko po to, by zapewniać zatrudnienie takim osobom. Jeśli napotykasz na takie osoby jako klient, łatwiej będzie skorzystać z usług innej. 

Pracowałem też z osobą która zajmowała się utrzymaniem jakości projektu. Przez prawie rok w projekcie nie udało jej się znaleźć żadnego buga. Jeśli testowała, to zawsze zabierając czas programistom - dzięki temu mogła pozyskać nieco wiedzy o projekcie bez wykonywania własnego researchu. Dodatkowo zgłaszała wiele rzeczy do niewłaściwych osób (błędy backendowe dla frontendowców) oraz tworzyła wiele zgłoszeń które nie miały sensu i były od razu odrzucane.

Jeśli masz do wykonania pracę testera i nie umiesz znaleźć podstawowych błędów, nie wiesz jak ma działać aplikacja i nie jesteś zainteresowany rozwojem, dalsze uczestnictwo w projekcie może być zagrożone.

Do czego prowadzi takie zachowanie?

To proste, stajemy się zgorzkniali i pełni pretensji do świata o to, że innym się powodzi, a nam nie. Uczenie się nowych rzeczy staje się bardzo trudne, a zmiana pracy to abstrakcja. Uznajemy, że osoby odnoszą rewelacyjne wyniki w swoich dziedzinach z powodów magicznych (jak talent), a nie dlatego, że przez lata angażowały się w trening i naukę. Przestajemy też wierzyć w to, że jesteśmy w stanie się zmienić. 

Jednocześnie, życie typowej Alice jest trudne, ponieważ nie czerpie ona radości z pracy, a spędza w niej tyle samo czasu co inni.
Podsumowując - nie bądź jak Alice.