Tworzymy wirtualną maszynę Linux do programowania

W tym wpisie, opiszę proces instalacji systemu Linux Lubuntu na maszynie wirtualnej w systemie Windows.

Programowanie, wiąże się prawie zawsze z koniecznością ustawiania wielu rzeczy w naszym systemie operacyjnym. Niestety, ale programowanie w kilku językach czy nawet używanie dwóch różnych frameworków, może powodować trudne do rozwiązania konflikty między ustawieniami i zainstalowanymi programami. Dobrym przykładem, jest tutaj wzajemne blokowanie sobie portów po zainstalowaniu Xamppa oraz IIS, lub konieczność stosowania kilku wersji języka PHP w różnych projektach. Często zdarza się też tak, że po zainstalowaniu jakiegoś programu, nasz projekt dziwnym trafem, nie chce się włączyć.

Rozwiązaniem tego problemu, jest praca w wirtualnej maszynie, którą możemy dowolnie przenosić między komputerami i przydzielać jej zasoby. Jeśli zdarzy nam się zepsuć konfigurację takiej maszyny, możemy ją łatwo przywrócić. Moim zdaniem, takie rozwiązanie jest znacznie lepsze, niż instalowanie dwóch systemów operacyjnych, ponieważ minimalizujemy ryzyko zepsucia głównego systemu i możemy bardzo łatwo przełączać się między systemami.

W tym tutorialu opiszę, jak skonfigurować maszynę z systemem Linux Fedora.Prawie takie same kroki, dotyczą innych distro Linuxa.

1. Pobierz obraz ISO systemu Fedora Workstation z tej strony
2. Zainstaluj program VirtualBox (darmowy)
3. W VirtualBox wybierz opcję Nowa => i ustaw odpowiednią nazwę. Proponuję nazwać system Fedora. Pozostałe opcje w tym oknie ustawią się automatycznie.
4. Rozmiar pamięci - tutaj ustawiamy ilość pamięci RAM przydzielonej naszej wirtualce. Wbrew obiegowym opiniom, Linux ma spory apetyt na RAM, dlatego wybieram połowę dostępnej pamięci mojego systemu (4gb). To ustawienie można następnie dowolnie zmienić. System na maszynie wirtualnej dostaje także 2 z 4 rdzeni procesora. Możesz mu przydzielić mniej zasobów, ale odbije się to na szybkości działania systemu.
5. Dysk twardy - zatwierdzamy domyślną opcję “Stwórz wirtualny dysk twardy”
6. Typ pliku z wirtualnym dyskiem - VDI
7. Pamięć na fizycznym dysku twardym - to bardzo ważna opcja. Stały rozmiar tworzy nam dysk o określonym rozmiarze, który od razu zajmuje miejsce w komputerze hosta. Rozmiar dynamiczny, oznacza, że maszyna zwiększa swoje rozmiary wraz z instalowaniem nowych programów i dodawaniem plików. Wybieram opcję “Dynamicznie przydzielany”
8. Lokalizacja pliku i rozmiar - na suwaku, ustawiam około 30 gb i wybieram lokalizację na dysku, który nie jest systemowy. Zatwierdzam przyciskiem “potwierdź”.
9. Klikamy opcję “Uruchom”. System poprosi o wybranie opcji napędu, co oznacza, że musisz podać ścieżkę do ISO systemu, ściągniętego w pierwszym kroku.
10. Startujemy system - będziemy mogli go od razu zainstalować, bez obawy o utratę danych na dysku Windowsowym.
11. Na oknie instalacji, wybieramy “Install to Hard Drive”
12. Wybieramy dysk wirtualny i instalujemy na nim system. W międzyczasie, warto ustawić hasło roota.
13. Po zainstalowaniu, system jest gotowy do pracy. Możesz go otworzyć na pełnym ekranie za pomocą skrótu ctrl + f.

Fedora, w przeciwieństwie do na przykład Linuxa Lubuntu, do poprawnego działania w pełnej rozdzielczości ekranu na VirtualBox, nie potrzebuje dodatków gościa.

Po zainstalowaniu systemu, polecam aktualizację

su - logujemy się na konto roota

yum update

yum upgrade

Pozdrawiam

Kamil Naja